News
Elke dag gaat Marlon naar de Zuiderbegraafplaats, hij is namelijk grafdelver.© Gemeente Rotterdam/Bas Czerwinski
Voor sommige mensen is een begraafplaats een plek waar ze niet graag komen, maar dat geldt niet voor de Rotterdamse Marlon Borsten (32). Elke dag gaat hij naar de Zuiderbegraafplaats. Hij is namelijk grafdelver. “Dit werk relativeert enorm.”
Het is stil en vredig op de Zuiderbegraafplaats. Zeker met het mooie weer van deze ochtend is het begrijpelijk waarom dit een aantrekkelijke werkplek kan zijn. Toch zullen niet veel kinderen zeggen dat ze later grafdelver willen worden.
“Nee klopt”, erkent Marlon Borsten. “Ik wist zelf niet eens dat dit een baan was binnen de gemeente Rotterdam. Ik werkte hiervoor al bij de gemeente als vuilniswagenchauffeur. En toen ik na vijf jaar aan wat anders toe was zag ik deze vacature voorbijkomen.”
Marlon was twee jaar geleden meteen enthousiast toen hij de vacature ‘medewerker begraven’ bij de gemeente zag. “Ik vond het aantrekkelijk dat je elke dag iets anders doet. De ene dag help je bij de uitvaartdienst, de andere keer maak je een graf of sluit je een graf en weer een andere dag onderhoud je het groen op de begraafplaats. Daarnaast woon ik hier om de hoek, dat is ook niet onbelangrijk.”
Het is stil en vredig op de Zuiderbegraafplaats.© Rijnmond
‘Angst voor de begraafplaats’
Hoewel Marlon tijdens zijn sollicitatiegesprek enthousiast is over de werkzaamheden, vindt hij het ook spannend. “Je weet niet hoe je reageert bij zo’n eerste dienst of wanneer er een uitvaart voor een kindje voorbijkomt. Ik ben maar gewoon in het diepe gesprongen.”
“Wat ik wel wist is dat ik in ieder geval geen angst heb voor begraafplaatsen. Ik heb dit soort plekken altijd bijzonder gevonden en op vakantie maak ik altijd even een rondje op een begraafplaats wanneer we een kerkje bezoeken.”
De ‘sprong in het diepe’ pakt goed uit voor Marlon. “Al bij de eerste dienst waarbij ik meeliep dacht ik: ‘Dit kan ik wel.’ Iemand die overleden is, is niet eng. Ik denk ook dat je dat gevoel gelijk moet hebben, anders kun je hier niet werken.”
De ‘sprong in het diepe’ pakt goed uit voor Marlon: “Al bij de eerste dienst waarbij ik meeliep dacht ik: ‘Dit kan ik wel’.”© Rijnmond
Graf ruimen
Inmiddels werkt Marlon al twee jaar op de begraafplaats en kent hij het op zijn duimpje. “Er komen op deze begraafplaats veel culturen samen. We hebben speciale gedeeltes voor islamitische, Chinese, Pakistaanse en Javaanse culturen. Daarnaast hebben we een uitstrooivak met gras uit de Kuip, speciaal voor Feyenoord-fans.”
Rituele wassing en eeuwige rust binnen 48 uur: ‘Islam staat cremeren niet toe’
Voor de werkzaamheden draait Marlon zijn hand niet meer om. “Een graf graven gebeurt bijna helemaal machinaal met een graafmachine. Met een uurtje is het meestal wel klaar en netjes.”
Een ander onderdeel van zijn takenpakket is het ruimen van oude graven. “De eerste keer was dat wel spannend en raar. Maar goed dat is, denk ik, met alle eerste keren. Zolang je het gevoel hebt dat het niet eng is en zolang je met respect met de overledene omgaat, komt het goed.”
Marlon bij het ‘Feyenoord-vak’.© Rijnmond
Huilende ouders
Ondanks de ‘spannende eerste keren’ vertelt Marlon dat hij zijn werk maar weinig mee naar huis neemt. “Gelukkig niet. Ik hou gewoon goed in mijn hoofd dat de overledene geen familie van mij is. Het is belangrijk om dat te scheiden.”
“Natuurlijk zie ik ook wel de huilende ouders bij een begrafenis van een kindje. Alleen moet ik dan mijn werk gewoon goed doen. Als er na afloop iemand mij een hand komt geven en zegt: ‘Het was mooi’, dan ben ik tevreden en heb ik het goed gedaan.”
Marlon ziet vooral de andere kant van de vele verdrietige momenten die voorbijkomen op de begraafplaats. “Het is juist het allermooiste aan dit werk, dat mensen je toelaten op dat ene moment. Je merkt ook dat mensen je herinneren na zo’n uitvaart, bijvoorbeeld wanneer je iemand later weer spreekt.”
Relativeren
Als er een manier is waarop Marlon het werk mee naar huis neemt, dan is dat wel op een positieve manier. “Het relativeert enorm. Als je net iemand hebt begraven van je eigen leeftijd, denk je al gauw: ‘Waar maak ik mij eigenlijk druk om?’. Sinds ik hier werk, kan ik mij echt niet meer druk maken om kleine dingetjes.”
Zijn omgang met de dood is veranderd door zijn werk. “Je wordt wat harder of praktischer omdat je het meer meemaakt.”
